Saphal Diaries

While I was doing meditation sitting on the veranda, I felt very shiny light coming down from the sky. Immediately after I opened my eyes up & looked up the sky, there was nothing besides moving white clouds. I wonder if that was so-called UFO. I just wish a blessing from God that the mysteries of the universe would unfold in my lifetime. Namaste to everyone.

जय बहादुर चेम्जोङ  हाम्रो गाउपालिका कुम्मायक गाउपालिकाको प्रमुख आदर्निय दाइ जय बहादुर चेम्जोङ दाइ ज्यु र एक नम्बर क्षत्रका अध्यक्ष देबेन्द्र लावती ज्युले यस क्षेत्रमा धेरैनै राम्रो काम गरिरहनुभएको छ। जय दाइलाइ चाहि म रार्मोसँग चिन्छु। उहा धेरै सरल मान्छे हुनुहुन्छ। हामीले पिपलबोटे स्कुलमा एउटा सानो प्रोग्राम गर्दा, उहा, त्यो बेलाको स्याबरुम्बा गाबिसको उपाध्य्क्ष र अध्यक्षलाइ अतिथिको रुपमा निमन्त्रणा दिएको थियौ। उहा हाम्रो निमन्त्रणालाइ सहर्स स्विकार गनुभै हाम्रो कार्यक्रममा आइदिनुभएको थियो भने अध्यक्ष ज्यु चहि कुनै जानकारी नदिएरनै अनुपस्थित हुनुहुन्थ्यो। उहा पहिलेदेखिनै धेरै डाउन टु अर्थ टाइपको ब्याक्ति हुनुहुन्थ्यो।  रानिगुफा  सबैलाइ सर्बबिदितै छ, खाल्डेको सिरानमा अबस्थित रानिभिरमा रानिगुफा रहेको छ। लिम्बु भासामा यसलाइ हाङ्मा फुकु भनिन्छ। यो गुफामा परापुर्व कालमा चेक्तेहाङ राजा र चेक्तेहाङमा रानि बस्ने गर्थे रे...

गोरेनी तिम्रो बैस देखेर आच्छु आच्छु हुन्छु आखिर मेरो पनि मनै न हो आदिमासु हुन्छु। देख्दानै कारेन्ट लाग्ने तिम्रो कामुक शरिरलाई घरिघरि परिकल्पना गरेरनै म भुतुक्कै हुन्छु।  अर्धनग्न शरिरमा ब्लोन्ड हेयरले कसि लगाउदा यी आखाहरुले स्पर्स गरेरनै म मदहोस हुन्छु। लाजलाई पनि मात खुवाउने तिम्रो अदा देखेर  जवानीलाइ शितलता मिलेको महशुसमा हुन्छु। त्यो बडिको सेन्टले मेरो इन्द्रियलाइ दर्शन दिदा मनै हराभरा भएर समाधिको यात्रामा हुन्छु।

अनुहारमा गजल 'घामछाया' भगवान तिमिले संसार हेर्नलाइ जिबन त दियौ जिबन सँगै बाच्नलाइ धेरै पिडाहरु पनि दियौ। तिम्रो मर्जि न हो, ओढ्नलाइ आकाश साझा बनाएर  धर्तिमा जिउनलाइ असमान भाग्यहरु पनि दियौ। थोरै खुशिको पार्नलाई बसन्तको कल्पना गरे पनि  निरास पार्नलाइ धेरै उझाड हिउदहरु पनि दियौ । निदाउनलाइ मिठा सपनाहरुको परिकल्पना गरि बेचैनी पारि तड्पाउनलाइ धेरै ऐठानहरु पनि दियौ। हर्षलाइ मनाउन थोरै मुस्कान अनुहारमा राखिदिदा शोक मनाउन आखामा झन धेरै आशुहरु पनि दियौ।

जिबन एउटा भोगाइ न रहेछ अनेकन संयोगहरुको पुन्ज शिलशिलेवार यो यात्रामा बाटामा कति साथिहरु भेटिन्छन जो सम्झनामा मुस्किलले भेटिन्छन् मस्तिस्कमा रहन्छन् त ती ब्यक्तिहरु  जो त्यसको लायक हुन्छन्। नहुनु सुरुवात भएपछि अन्त्य अबसंभाबी हुदोरहेछ हामीले आश्रय दिने धर्तिको त निश्चित आयु छ हामिले ओढ्ने आकश त एकदिन सकिन्छ हामी त झन केनै हौ र ? दुइ दिनको पाहुना मात्रै कहिलेसम्मको लागि हो कुनै टुंगो नभएको। मानिस न हौ हामी भेट हुदा खुशि लाग्ने रहेछ छुटिदा केहि दुख लाग्ने रहेछ तर तीनै सुरुवातहरुको सुखद अन्त्य हुदा बिदाइ पनि स्वाभाबिक लाग्दो रहेछ जसै सुर्यले आफ्नो धर्म निभाएर बेलुकी अस्ताउदा कुनै आनौठो लाग्दैन सायद त्यसैलाइ भन्छन् होला एउटा सार्थक अन्त्य। ...

हाइकु तिम्रो काखमा सपना देख्न पाए केहि चाहिन्न। जिबन झुठो मृत्यु सास्वत सत्य के फुर्ति गर्नु। मुक्तक सुर्यको पराक्रमलाइ त बादलले पनि छेक्न सक्छ। समुन्द्रको गहिराइलाइ त गाणितले पनि नाप्न सक्छ। यो स्निग्ध हृदयले तिमीलाइ गरेको माया, न कुनै बादलले छेक्न सक्छ न कुनै गाणितले नाप्न सक्छ। आज फेरि अनायासै तिमीसँग धरानमा पहिलोपल्ट भेटेको याद आयो। बिजयपुर डाडाको चौतारीमा बसि तिमीसँग सुस्ताएको याद आयो। मंसिरको २५ गते तिमीलाइ रातो सारीमा रातै घुम्टो ओडाइ, तिम्रो सिउदोमा सिन्दुर भरी, सधैको लागि आफ्नो बनाएको याद आयो।

बिशेस गरेर हाम्रो समुदायका युबाहरुले लाहुरेमा मात्र आफ्नो करियर देख्ने गर्छन्। उमेरले भ्यायसम्म सबैकुरा त्यागेर भर्ति भिड्छन्। लागिहाले त करियर बन्छ, नलागेको खन्डमा जिबन्लाइ पुन ट्र्याकमा फर्काउन धेरैनै गह्रो हुनेगर्छ। यथार्थ यो पनि होकी लाहुरेमा पनि निश्चित कोटा हुने गर्दछु। अर्थात बर्षमा औसतमा ३०० जना जति मात्र भर्ति लिइन्छ। जसको लागि आकांक्षिहरु बर् सेनी करिब १५,००० हुने गर्दछन्। प्रतिसतमा हेर्ने हो भने, भर्ति हुनलाइ आबेदन दिएकाहरु मध्ये २ % को मात्र सपनाले मुर्तरुप लिने गर्छ। म कुनैबेला लाहुरे भिड्ने भाइहरुलाइ पढाउने गर्थे। यसै शिलशिलामा एकजना होनाहार भाइसँग भेट भयो चाबहिलको बीजिआरटिको ट्रेनिङ सेन्टरमा। उनि नेपालको टप कलेज यूनाइटेड एकेडेमीका उस्का ब्याचका टपर स्टुडेन्ट थिए। हेर्दा पनि ह्यान्डसम, जिउडाल सबै मिलेको र दिमाग पनि त्यस्तै, भाइ सबैकुराको आशिर्बादले भरिपुर्ण थिए। म बिचमा पढाउदा पढाउदै बिदेशिए। पछि थाहा पाए खै के काराणले, त्यस्तो राम्रो भाइ भर्ति हुन असफल भएछन्। मैले त उस्लाइ क्लासमा पनि भन्ने गर्थे, तिमी लाहुरे होइन, तिमी डाक्टर हुनुपर्छ। म यता आएको धेरै पछि फेरि बिचमा ...

  I have nothing to lose in my life because I don't belong to a well to do family for sure. I didn't have sizeable dreams while I was doing my school. My wishes become variable with what I supposed to do in the course of time. I take on that I am the stargazer right from the beginning. I can't stand still being a goof-off, it's my proneness. Meanwhile, I made an effort for many things but there is no reckoning of knife and edge. Along with them, I attempted to be the wordsmiths but my execution might not be up to the mark. Here are the covers of my prototype manuscripts.

फुलेर फुल सुगन्ध छर्नुपर्ने वइली झर्यो। पैसाले बैस तौलन मिल्ने भए धनिले किन्थे। झर्दछ आशु तिमीलाइ सम्झेर हरेक साझ।

सारा दुनियालाइ ढाटेपनि तिमिले।  झुठा कसमहरु खाएपनि तिमिले।  तिम्रो अनुहारमा लागेको दाग त,  ऐनालाइ पुछेर त पुछिन्न रहेछ। 

चाहाना त थियो मेरो पनि तिमिलाइ नारायणहिटिमानै राख्ने चाहेर मात्र के गर्नु, झरिमा म रोएको कसैले बुझ्दैन रहेछ।  यो शहरमा हरेक दिन तिम्रो खुशिहरु किन्न भौतारिरहन्छु  भौतारिएर मात्र के गर्नु, लड्दा उठाउने कोहि भेटिन्न रहेछ।    तिम्रा सारा अभिलाषाहरुलाइ सम्बोधन गरौ भनेर सोच्छु  सोचेर मात्र के गर्नु, उडेर चन्द्रमा छुन सकिन्दैन रहेछ।  तिमिलाइ कहिल्यै नदुखाउ भनेर सधै आफै बाचा गर्छु  बाचा गरेर मात्र के गर्नु, भगवानै बन्न त सकिन्न रहेछ। 

The statement has been made by Sarita Giri & the position has given to Dr. Baburam Bhattarai in a newly formed political party both are strongly condemnable. Such types of projection, formation & public speech will surely lead to destruction. I wonder how she can say that Kalapani, Limpiyadhura & Lipulekh are not our lands in such a confident manner. If they really want to make an alternative party in Nepal as they have been arguing times & again, they have to give the right position to Bhattarai who has huge political height, vision & capability in Nepal & they have to pull about Sarita Giri straight away. If they can do so, that would be a great worthwhile for the party & the nation what I believe.

मैले बाचेको संसार त्यति रंगिन त थिएन तैपनी तिमि यसमा सामिल हुन आइपुग्यौ। खुशिहरु त तिमीलाइ धेरै दिन सकिन होला तैपनि तिमि मेरो परिधिलाइ बुझेर रमायौ। म त दुखलाइ नजिकबाट स्पर्स गरिसकेको मान्छे तिमिलाइ मेरो बाटो अंगाल्न धेरै कठिन भयो होला। तिम्रा प्राय सबै इच्छाहरुसँग सम्झौता गर्नुपर्दा तिमिले धेरैचोटि आँखाका परेलीहरु रुझायौ होला। मैले तिम्रो सबै कुराहरु पुरा गर्न नसके पनि तिमीनै सधै मेरो पहिलो प्राथामिकतामा हुन्छौ। मैले सधै तिम्रो समर्पणको चर्चा नगरे पनि तिमी सधै मेरो हृदयमा बिराजमान हुन्छौ।

आपा  र  आमाको  मिमीसँग  सँगै  खिचेको  एउटा  पनि  फोटो  रहेनछ।  हुनत  त्यो  बेलामा  खसै  फोटो  खिच्ने  जमना  पनि  थिएन।  त्यसैले  उहाहरुलाइ  सँगै  राखेर  एउटा  स्केच  बनाएको छु।  जहासम्म  मलाइ  लाग्छ,  तस्बिर  राम्राे  बनाएको  छु।  मेरो  आफन्तहरुले  पनि  मेरो  आपा  र  आमालाइ  बिर्सिसक्नुभयो  होला।  बिर्सनुभयो  भनेपनि  यहि  फोटो  हेरेर  नसम्झनु  होला.  मेरो  आपा र  आमा  र  आमामा  समर्पित  यो  स्केच।