Saphal Diaries

सरकार तिम्रो शैली देख्दा त मस्तिस्कमा ननभेज कुराहरु अनायासै फुर्न थाल्दछन् मानौ, मेरो बैरि सामुन्ने छ र म वार कि पारको लडाइमा छु। यो बुद्धभुमिमा आज भस्मासुरहरुले राज्य गरिरहेछ कुनै समयको प्रस्ताबित शान्ति क्षेत्रबाट हिट्लर र स्टाइलिनको गन्ध आइरहेछ गरिबहरु भोकले गरिरहेका बेला यहा नेरोले बासुरि फुकिरहेछ जघन्य अपराधिहरु यहा सरकारकै संरक्षणमा स-सम्मान जेलबाट मुक्त भइरहेछन् न्याय बेचिएको छ यहा सबै कानुन भन्दा माथि छन दुख त निर्दोलाइ पो छ त यहा सिंह दरबारको कुर्सिहरुलाइ त न घामले छुन्छ न पानिलेनै। म बुझ्न सक्दिन खै म कुन युगमा बाचिरहेछु यहा जनता सरकारबाट अशुरक्षित छ सरकारले त पिछाडिएका बर्गको उत्थान गर्नुपर्ने हो तर बिडम्बना, तिनै निमुखाका बस्तिहरुमा सरकार बाटनै डोजर चलाएर उनिहरुमो बाच्ने अधिकार खोसिन्छ अनि भन्न मन लाग्छ खोइ कहा छ तिम्ले भन्ने गरेको रामराज्य?

नतमस्तक बनी सधै झुक्दछ मेरो शीर ज्ञानको दिप जगाउने ती महान गुरुहरु प्रती। जीबनका हरेक मोडमा मार्गदर्शन गरेर हौशला दीने ती मन्दिरहरुको गर्दछु सधै आरती। म कहाँ मान्छे बन्थे होला र तिम्रो आशिर्बाद नभइदिएको भए। अन्योलमानै जिबन बित्थ्यो होला आँखा खोलिदिने तिमी नभैदिए। तिम्रो त्यो कुशल कालिगरिमा म पत्थरबाट एउटा सुन्दर मूर्ति बने। तिम्रो सधै त्यो छत्रछायाँ पाएर जिबन र जनतको रहस्यलाई बुझे। जिबनका हर मुस्किलसँग सामना गर्न सिकाउने तमाम ती मेरा गुरुहरुको चरणामा स्पर्स गर्दछु। गुरु पुर्णिमाको यो अबसरलाई उपयोग गरी मेरा कुनै भुल गरेको भए माफि पनि माग्दछु।